Opactwo Monte Oliveto Maggiore

Zakon Świętej Dziewicy Góry Oliwnej został założony w 1313 r. przez Bernarda Tolomei. Początkowo składał się z małej grupy mnichów. Biskup Arezzo oficjalnie zaakceptował zgromadzenie i przyjętą regułę Benedyktynów, nadając Bernardowi habit wraz z Kartą Założycielską w 1319 r.

W tym też roku rozpoczęto budowę klasztoru na wzgórzu, które na cześć męki Pańskiej mnisi nazywali Góra Oliwna. Później, dla odróżnienia tego miejsca od innych klasztorów Oliwetanów, dodano jeszcze do nazwy klasztoru "Większy", stąd Monte Oliveto Maggiore. Rozwijający się zakon, w 1344 r. został uznany przez papieża Klemensa VI jako Benedyktyńska Kongregacja Świętej Marii Góry Oliwnej. Budowa opactwa trwała do 1526 r., aczkolwiek modyfikacje następowały jeszcze w okresie renesansu i baroku.

Opactwo wybudowane zostało z czerwonej cegły i ciekawie komponuje się wśród cyprysów, otaczających urwistych wzgórz, na tle szarej gliniastej i piaszczystej ziemi. Ten obszar znany jako crete senesi właśnie charakteryzuje się gliniastą ziemią.

Interaktywna mapa (widok z satelity) spozycjonowana na Opactwie.

Z parkingu (płatnego) wchodzi się na teren klasztorny przez most zwodzony w ufortyfikowanej bramie (w budynku niedaleko wejścia jest restauracja), po czym przechodzi się długą aleją cyprysową do samego klasztoru. Z alei wychodzi się na późnogotycki kościół (1400-1417) zbudowany na planie krzyża łacińskiego z romańsko-gotycką dzwonnicą. W 1772 r. kościół przebudowano w stylu barokowym. Zobaczyć tu można interesujące freski, obrazy i drewniane stalle chóru z XVI - XVII w.

W Opactwie Monte Oliveto Maggiore znajdują się trzy XV-wieczne klasztory. Najwspanialszy jest Wielki Klasztor powstały w okresie 1426-1443. Wnętrza są zdobione 36 cennymi freskami poświęconymi życiu św. Benedykta, malowanymi w okresie 1495-1508 przez dwóch malarzy.

Pierwszym malarzem był Luca Signorelli, który rozpoczął pracę w 1495 r., malując kilka fresków z epizodami z dojrzałego okresu życia św. Benedykta. Pałeczkę przejął w 1505 r. Antonio Bazzi zwany Sodoma. Rozpoczął z innej strony krużganka, freskami z początkowego okresu życia św. Benedykta. Sodoma, posuwając się wokół krużganka, malował w porządku chronologicznym sceny z kolejnych okresów życia świętego aż do prac Signorellego, rozbudowując je następnie o kolejne epizody.

Zwiedzając klasztor, zwróćcie uwagę, wchodząc na korytarz krużganka, jaki jest kierunek oglądania fresków. Do szyby przyklejona jest informacja z sugerowanym kierunkiem, zgodnym z chronologią życia św. Benedykta.

Freski są arcydziełem w swoim gatunku z uwagi na odpowiednie połączenie szczegółów krajobrazowych i architektonicznych. Piękne freski z XVII w. zdobią także refektarz.

W bibliotece budowanej w latach 1513-1514, przechowywane były cenne manuskrypty, inkunabuły. Mnisi do dzisiaj zajmują się odrestaurowywaniem starych ksiąg.

Ostatnio w Monte Oliveto Maggiore zwiedziliśmy dawne miejsce produkcji wina. Mają teraz mnisi nową wytwórnię w innym miejscu, a stare piwniczki można zobaczyć. Wejście do nich znajduje się niedaleko wejścia do kościoła. Sympatyczny pan oprowadził nas i opowiadał po angielsku o dawnej, ciężkiej pracy związanej z produkcją wina. Ciekawie wyglądały wielkie owalne beczki na wino. Można było także zakupić wina ich produkcji.

Część obiektów udostępniona jest zwiedzającym, ale trzeba pamiętać o przerwie w środku dnia. Przyjechaliśmy tam właśnie o tej porze i nie bardzo chcieliśmy czekać do 15-tej... Trzeba było przyjechać jeszcze raz, ale warto.

Otwarte dla zwiedzających w godzinach 09:15 – 12:00 oraz 15:15 – 17:00 (do 18:00 latem). Wstęp wolny.

W Opactwie Monte Oliveto Maggiore, jak w innych klasztorach Benedyktynów można usłyszeć śpiewy gregoriańskie, np. w czasie mszy św. o 11:00 (niedziele i święta).

Niedaleko stąd do Sieny czy pięknych miasteczek: Montepulciano, Pienzy, San Quirico d'Orcia i Montalcino.