Montepulciano
Piękne miasteczko na wysokim (605 m) wzgórzu, właściwie na wysokim wapiennym urwisku – Montepulciano, należy do prowincji Siena, znajduje się w południowej Toskanii.
Dojazd
Dojazd samochodem:
- Od północy
(z Florencji) autostradą A1, zjazd na Sinalunga/Bettole, drogą SS327 na Torrita di Siena, a potem na Montepulciano drogami SS326, SP135 i na SP17. - Od południa A1, zjazd Chiusi/Chianciano Terme i drogą SS146 na Chianciano aż do SP17 i skręcić na Montepulciano.
- Od Sieny dojazd na Arezzo/Perugię drogą SS73, drogą zwaną Siena-Bettole i potem zjazd na Sinalunga, na SP326 i SP135, SP17 na Montepulciano.
Ta droga jest szybsza, ale ciekawszy jest dojazd drogą SR2 na południe Sieny, na Buonconvento, aż do San Quirico d’Orcia, czyli do serca południowej Toskanii. Stąd widokową drogą SS146 jedziemy przez Pienzę do Montepulciano.
Auto zostawcie na parkingu przed zabytkowym centrum. Dla przykładu parking pod murem, przed centrum miasta (koło parku) jest płatny 1€ za godzinę, od 08:00 do 20:00.
Historia
Montepulciano założone zostało przez Etrusków ok. IV-III w. p.n.e. W czasach rzymskich stacjonował tu garnizon strzegący ważnych okolicznych dróg. W XII w. walczące ze Sieną, od 1390 r. znalazło się pod wpływem Florencji. Miasto zaczęło się szybko rozwijać, budowano tu piękne pałace. Od XVI w., od czasu podbicia Sieny przez Florencję, rola Montepulciano zmalała.
Co ciekawego można zobaczyć
Miasto 
otaczają mury wzniesione na początku XVI w. z rozkazu Cosima I de Medici. Dojście do centralnego placu jest dość męczące, bo trzeba w upale wspinać się pod górę. Od bramy Porta al Prato idzie się długą, wijącą się nieco ulicą Corso aż na Piazza Grande, zwany też Piazza del Duomo (bo jest tu katedra).
Ale warto iść. Po drodze podziwiając ładne widoki z murów. Pofalowane toskańskie winnice i gaje oliwne, gdzieniegdzie łaty lasów. Uliczki są malownicze, dość strome, wąskie, niektóre zamyka widok odległych wzgórz. Ciekawa, stara zabudowa, głównie z XVI w. oraz wąskie zakręcające zaułki mają swój klimat. Na ścianach jednego z budynków – Palazzo Bucelli, wmurowane są stare kamienne etruskie płaskorzeźby. 
Wiele sklepów sprzedaje lokalne wino, z którego słynie to miejsce, czyli Vino Nobile di Montepulciano.
Przy Piazza Grande wznosi się katedra z XVI-XVII w., a także siedziba władz Palazzo Comunale – gotycki ratusz rozbudowany w XV w., jest tu także interesująco wyglądająca studnia Gryfów i Lwów, stojąca obok Palazzo Tarugi zbudowanego w całości z trawertynu. W katedrze, w głównym ołtarzu można podziwiać tryptyk z 1401 r.
Można jeszcze przejść się na spacer w dół ulicą Via di San Biagio do stojącego poza głównym centrum renesansowego kościoła Madonna di San Biagio z początków XVI w. 
Widać go zresztą świetnie z góry. Kościół zbudował florencki architekt Antonio da Sangallo Starszy, który pod wpływem Bramante zaprojektował budowlę na planie krzyża greckiego. Kościół jest ładny, ale dojście pieszo z Piazza Grande jest trochę męczące – szczególnie powrót pod górę. Poza tym był zamknięty i nie widzieliśmy wnętrza... Bryła kościoła interesująco rysowała się oświetlona późno popołudniowym słońcem.
Montepulciano jest znacznie młodsze od wielu innych opisywanych tu toskańskich miast, ale nie oznacza, że nie jest interesujące. Powinno się tu przyjechać, ma ono swoją atmosferę, której słowa nie przekażą.
Jeśli przyjedziecie późnym popołudniem, może być trochę za późno na fajne zdjęcia wewnątrz miasteczka, z uwagi na cień panujący już w uliczkach.
Montepulciano i Montalcino mają podobną nazwę, ale nie mylcie ich, są różne. Znajdują się oba na południe od Sieny, ale w sporej odległości od siebie, wyznaczając "magiczną" linię Montepulciano, Pienza, San Quirico d’Orcia i Montalcino.